Το πνεύμα του 2009...

18-10-11























Η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας δείχνει πολύ σκοτεινή. Οι εξελίξεις στις αγορές ομολόγων, και ιδίως στις αγορές κρατικών ομολόγων, προκαλούν έντονη ανησυχία στους επενδυτές. Αλλά ούτε και οι μακροοικονομικές τάσεις είναι καθησυχαστικές. Στην Αμερική και την Ευρώπη τα στοιχεία για την απασχόληση και την ανεργία δεν προσφέρουν καμιά αισιοδοξία, ενώ ακόμη και τα ποσοστά ανάπτυξης της Κίνας επηρεάζονται από την επιβράδυνση του παγκόσμιου εμπορίου. Οι επιχειρήσεις δεν κάνουν επενδύσεις και προσλήψεις και μοιάζει όλο και πιο δύσκολο να αποφύγουμε τον κίνδυνο μιας ύφεσης διπλού πυθμένα.


Υπάρχει όμως κάτι που μπορεί να μας βοηθήσει ώστε η παγκόσμια οικονομία να αποφύγει την καταστροφή. Και αυτό είναι το...

μη χειροπιαστό, πλην όμως ζωτικό, αγαθό της εμπιστοσύνης. Οι Υπουργοί Οικονομικών των 20 πλουσιότερων κρατών του κόσμου που συναντήθηκαν στο Παρίσι το Σαββατοκύριακο ενόψει της συνόδου κορυφής των G20 που θα λάβει χώρα τον επόμενο μήνα πρέπει να αναζητήσουν όλα εκείνα τα βήματα που μπορούν να διασφαλίσουν την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης.


Δεν πρόκειται για κάτι αδύνατο. Να θυμηθούμε πως όταν οι ηγέτες του κόσμου είχαν συναντηθεί στο Λονδίνο τον Απρίλιο του 2009, η παγκόσμια οικονομία ήταν ξανά στο χείλος του γκρεμού. Η κατάρρευση των Lehman Brothers είχε προκαλέσει δραματική καθίζηση της εμπιστοσύνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτιμούσε πως οι προηγμένες οικονομίες θα κατέγραφαν την πιο ισχυρή κάμψη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο φόβος ενισχύονταν από την αίσθηση ότι οι σχεδιαστές πολιτικής είχαν ξεμείνει από πυρομαχικά. Τα επιτόκια ήταν κοντά στο μηδέν σε όλες τις μεγάλες οικονομίες του κόσμου κι όμως αποτελέσματα δεν φαίνονταν.

Παρά ταύτα, η σύνοδος του Λονδίνου πέτυχε να νικήσει την απαισιοδοξία. Με μια δέσμευση να στηρίξουν την παγκόσμια οικονομία με δημοσιονομικά μέτρα άνω του 1 τρις δολαρίων, οι ηγέτες επέδειξαν την τόλμη που περίμεναν οι αγορές και κατάφεραν να βγάλουν την παγκόσμια οικονομία από τη ζώνη του κινδύνου.

Το ότι ενδέχεται να περάσουμε σύντομα σε μια δεύτερη ύφεση, δεν σημαίνει ότι θα συμβεί υποχρεωτικά. Βεβαίως υπάρχουν πολλοί λόγοι να είμαστε επιφυλακτικοί. Τα περιθώρια κινήσεων πολλών κυβερνήσεων έχουν πλέον περιοριστεί εξαιτίας του βάρους του δημόσιου χρέους τους, ενώ οι πλεονασματικές χώρες δεν δείχνουν καμιά διάθεση να στηρίξουν την ανάκαμψη. Αλλά και οι πολιτικοί ηγέτες δεν επιδεικνύουν καμιά αποφασιστικότητα και πηγαίνουν από αναβολή σε αναβολή αντί να αναλαμβάνουν τολμηρή δράση.

Όμως δεν είναι αυτή η πλήρης εικόνα. Την περασμένη εβδομάδα οι χώρες της ομάδας BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) αποδέχτηκαν την επέκταση της δύναμης πυρός του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Παράλληλα, οι ηγέτες της Ευρωζώνης επιδεικνύουν μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση του χρηματοπιστωτικού πανικού που πλήττει την Ευρώπη. Ο κόσμος χρειάζεται άλλη μια δόση εποικοδομητικής συνεργασίας. Χρειαζόμαστε την υιοθέτηση, εδώ και τώρα, μιας συνολικής λύσης στην κρίση δημόσιου χρέους της Ευρωζώνης και οι πλεονασματικές χώρες πρέπει να δεχτούν να χρηματοδοτήσουν γενναία δημοσιονομικά μέτρα στήριξης της οικονομίας.

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Κανένας ηγέτης, κανένα άτομο και καμιά χώρα δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη της οπισθοδρόμησης». Οι ηγέτες του κόσμου πρέπει να τον βγάλουν αληθινό. Η εμπιστοσύνη αποκαταστάθηκε και παλιότερα. Δεν υπάρχει λόγος να μην γίνει κάτι τέτοιο ξανά.

Πηγή:sofokleous10

Σχόλια