02-04-12
Όταν οι Βαγαίοι επανήλθαν από τη Σαλαμίνα, το Πόρο και τα Μέγαρα καθώς και από τα στρατιωτικά τμήματα που είχαν καταταγεί και πολεμούσαν καθ΄ όλη τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγών του 1821 αλλά και οι εναπομείναντες ντόπιοι, έπρεπε να «ξαναστήσουν» τη ζωή τους από την αρχή, στην ελεύθερη όμως πια περιοχή των Βαγίων, του Κασνεσίου και του Μορόκαμπου.
Οι Τούρκοι τιτλούχοι αποχωρώντας πουλούσαν σε εξευτελιστικές τιμές κτήματα και γη αλλά η έλλειψη οικονομικών μέσων από τους ντόπιους δεν επέτρεπε την αγορά γης.
Η οικονομία αυτής της περιόδου στη Βοιωτία είναι «τυπικά» αγροτική και τα κυριότερα προϊόντα που καλλιεργούνταν και διατίθενταν ήταν δημητριακά, όσπρια, σουσάμι, πεπόνια, καλαμπόκι, λίγο μπαμπάκι, κρασί, λάδι, μέλι και κερί, τα αμύγδαλα, ο καπνός και τα ψάρια από την Κωπαΐδα και το Λικέρι καθώς και βασικά κτηνοτροφικά προϊόντα καθώς και βασικά κτηνοτροφικά προϊόντα
Ο νομός Βοιωτίας μετά την απελευθέρωσή του από τον τουρκικό ζυγό (Συνθήκη Κωνσταντινούπολης, 27-6-1832) παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη διοικητική ιστορία της Ελλάδας με το Διάταγμα της 3ης Απριλίου 1843, ΦΕΚ 12/1833 «περί της διαρέσεως του βασιλείου και της διοικήσεως του», άρθρο10.
Στο εν λόγω Διάταγμα καθορίζεται ότι ο νομός περιλάμβανε τις «επαρχίες Θήβας και Λιβαδειάς».
Το έτος 1836 στην ΕτΚ, φύλο 80/28-12-1836 για πρώτη φορά αναφέρεται η κατά διοικήσεις, υποδιοικήσεις και δήμους, επίσημη ονομασία, όλων των κατοικημένων οικισμών κτλ του νομού Βοιωτίας.
Κατά διοικήσεις και υποδιοικήσεις, οι δήμοι του νομού το έτος 1836 ήταν:
1. Διοίκηση Θηβών:
Δήμοι:
Θηβών, Θεσπιών, Αλιάρτου, Θίσβης, Πλαταιών, Παρασωπίας, Τανάγρας, Αυλίδος, Ακραιφνίου και Άσκρης.
2. Διοίκηση Βοιωτίας:
Δήμοι:
Λεβαδείας, Κορωνείας, Ορχομενού, Χαιρωνείας, Δαυλείας, Τιθωραίας, Δρυμαίας, Ραχώβης και Διστομίων.
Το έτος 1838 με το Βασιλικό Διατάγμα της 22ης Ιουνίου (ΦΕΚ 24/1838) «Περί μεταρρυθμίσεων των διοικήσεων», η διοίκηση Βοιωτίας περιλάμβανε τις επαρχίες Βοιωτίας όπως ονομαζόταν τότε αυτή της Λιβαδειάς και των Θηβών και τότε καθορίστηκε σαν έδρα της Διοίκησης η πόλη της Λιβαδειάς.
Όλη σχεδόν η γη, μετά την αποχώρηση των Τούρκων, περιήλθε στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου και έχουμε τα λεγόμενα εθνικά κτήματα ή εθνικές γαίες.
Από αυτά ένα μέρος δόθηκε στους αγωνιστές του 1821 ως ανταμοιβή για την προσφορά τους στον αγώνα και έναντι μισθών, ενώ τα υπόλοιπα παραχωρήθηκαν σε Βαγαίους κατοίκους σε ποσοστό «80 στρεμμάτων σε κάθε ενήλικα άντρα για καλλιέργεια και σαράντα στρεμμάτων σε κάθε χήρα».
Η εξόφληση των παραχωρουμένων γαιών έπρεπε να γίνει σε 30 ετήσιες δόσεις προς το Κράτος ενώ το έτος 1851 καθορίστηκαν οι διοικητικές περιφέρειες και τα διοικητικά όρια των περιοχών των Βαγίων και έγινε απογραφή του υπάρχοντος πληθυσμού.
Πηγή:diaylos-9.blogspot.com/
Όταν οι Βαγαίοι επανήλθαν από τη Σαλαμίνα, το Πόρο και τα Μέγαρα καθώς και από τα στρατιωτικά τμήματα που είχαν καταταγεί και πολεμούσαν καθ΄ όλη τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγών του 1821 αλλά και οι εναπομείναντες ντόπιοι, έπρεπε να «ξαναστήσουν» τη ζωή τους από την αρχή, στην ελεύθερη όμως πια περιοχή των Βαγίων, του Κασνεσίου και του Μορόκαμπου.
Οι Τούρκοι τιτλούχοι αποχωρώντας πουλούσαν σε εξευτελιστικές τιμές κτήματα και γη αλλά η έλλειψη οικονομικών μέσων από τους ντόπιους δεν επέτρεπε την αγορά γης.
Η οικονομία αυτής της περιόδου στη Βοιωτία είναι «τυπικά» αγροτική και τα κυριότερα προϊόντα που καλλιεργούνταν και διατίθενταν ήταν δημητριακά, όσπρια, σουσάμι, πεπόνια, καλαμπόκι, λίγο μπαμπάκι, κρασί, λάδι, μέλι και κερί, τα αμύγδαλα, ο καπνός και τα ψάρια από την Κωπαΐδα και το Λικέρι καθώς και βασικά κτηνοτροφικά προϊόντα καθώς και βασικά κτηνοτροφικά προϊόντα
Ο νομός Βοιωτίας μετά την απελευθέρωσή του από τον τουρκικό ζυγό (Συνθήκη Κωνσταντινούπολης, 27-6-1832) παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη διοικητική ιστορία της Ελλάδας με το Διάταγμα της 3ης Απριλίου 1843, ΦΕΚ 12/1833 «περί της διαρέσεως του βασιλείου και της διοικήσεως του», άρθρο10.
Στο εν λόγω Διάταγμα καθορίζεται ότι ο νομός περιλάμβανε τις «επαρχίες Θήβας και Λιβαδειάς».
Το έτος 1836 στην ΕτΚ, φύλο 80/28-12-1836 για πρώτη φορά αναφέρεται η κατά διοικήσεις, υποδιοικήσεις και δήμους, επίσημη ονομασία, όλων των κατοικημένων οικισμών κτλ του νομού Βοιωτίας.
Κατά διοικήσεις και υποδιοικήσεις, οι δήμοι του νομού το έτος 1836 ήταν:
1. Διοίκηση Θηβών:
Δήμοι:
Θηβών, Θεσπιών, Αλιάρτου, Θίσβης, Πλαταιών, Παρασωπίας, Τανάγρας, Αυλίδος, Ακραιφνίου και Άσκρης.
2. Διοίκηση Βοιωτίας:
Δήμοι:
Λεβαδείας, Κορωνείας, Ορχομενού, Χαιρωνείας, Δαυλείας, Τιθωραίας, Δρυμαίας, Ραχώβης και Διστομίων.
Το έτος 1838 με το Βασιλικό Διατάγμα της 22ης Ιουνίου (ΦΕΚ 24/1838) «Περί μεταρρυθμίσεων των διοικήσεων», η διοίκηση Βοιωτίας περιλάμβανε τις επαρχίες Βοιωτίας όπως ονομαζόταν τότε αυτή της Λιβαδειάς και των Θηβών και τότε καθορίστηκε σαν έδρα της Διοίκησης η πόλη της Λιβαδειάς.
Όλη σχεδόν η γη, μετά την αποχώρηση των Τούρκων, περιήλθε στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου και έχουμε τα λεγόμενα εθνικά κτήματα ή εθνικές γαίες.
Από αυτά ένα μέρος δόθηκε στους αγωνιστές του 1821 ως ανταμοιβή για την προσφορά τους στον αγώνα και έναντι μισθών, ενώ τα υπόλοιπα παραχωρήθηκαν σε Βαγαίους κατοίκους σε ποσοστό «80 στρεμμάτων σε κάθε ενήλικα άντρα για καλλιέργεια και σαράντα στρεμμάτων σε κάθε χήρα».
Η εξόφληση των παραχωρουμένων γαιών έπρεπε να γίνει σε 30 ετήσιες δόσεις προς το Κράτος ενώ το έτος 1851 καθορίστηκαν οι διοικητικές περιφέρειες και τα διοικητικά όρια των περιοχών των Βαγίων και έγινε απογραφή του υπάρχοντος πληθυσμού.
Πηγή:diaylos-9.blogspot.com/
Σχόλια