28-12-2017
Την Τετάρτη 22 Νοεμβρίου ο Μορφωτικός Σύλλογος Λεβαδείας εγκαινίασε μία διαφορετική έκθεση τέχνης φιλοξενώντας τα μοναδικά γλυπτά του Κώστα Μπαρδώσα. Ο κ. Μπαρδώσας δαμάζοντας υλικά σκληρά από τη φύση τους και ψυχρά, όπως το μέταλλο, το ξύλο και την πέτρα, κατόρθωσε να δώσει ζωή στα άψυχα υλικά. Δημιούργησε μορφές ανθρώπινες αλλά και πέρα από τον άνθρωπο ή για την ακρίβεια μορφές που ξεπηδούν μέσα από την ανθρώπινη ψυχή. Και δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτές. Ζωντάνεψε με τα έργα του την αρχαιοελληνική μυθολογία, την ελληνική σκέψη και δημιουργικότητα και έδωσε έτσι μία σύγχρονη διάσταση σε απόψεις παλιές και γνωστές προτρέποντας τους επισκέπτες με τον τρόπο αυτό να ανανεώσουν τον τρόπο σκέψης τους και να προχωρήσουν τολμηρά στο μέλλον στηριζόμενοι στην πολύτιμη πείρα του παρελθόντος.
Από τον Μορφωτικό Σύλλογο την έκθεση προλόγισε η Άννα Νικολάου, η οποία μίλησε για την αναγκαιότητα της τέχνης στην εποχή μας, ενώ ο Πρόεδρος Γιώργος Κωσταγιάννης μίλησε για τον γλύπτη Κώστα Μπαρδώσα.
Το έργο του γλύπτη ανέλυσε ο ιστορικός Βάσιας Τσοκόπουλος, ο οποίος εξήγησε τις τεχνοτροπίες και τη χρήση των υλικών. Σχολίασε τις μορφές, και εξήγησε τους συμβολισμούς τους, όπως τους συνέλαβε ο ίδιος και όπως αυτοί καταγράφονται και σε άλλα έργα της Μεγάλης γλυπτικής.
«Για να προσεγγίσουμε τα έργα του Κώστα Μπαρδώσα πρέπει να εξοικειωθούμε με τα εκφραστικά μέσα που διαμόρφωσε η μοντέρνα τέχνη. Δηλαδή τις νέες αισθητικές αρχές που δημιούργησε, από τις αρχές του 20ού αιώνα, ο μοντερνισμός και μέσα σ’ αυτόν ο κονστρουκτιβισμός σε ό,τι αφορά τις εικαστικές τέχνες. Οι αρχές αυτές οδήγησαν στην απελευθέρωση της μορφής από τις παραδοσιακές παραστατικές αφηγήσεις», σημείωσε μεταξύ άλλων ο κ. Τσοκόπουλος.
Και συμπλήρωσε: «Στα έργα υπάρχουν ευδιάκριτες αναφορές στις αισθητικές μορφές του 20ού αιώνα, τόσο στον κονστρουκτιβισμό, στις ανθρώπινες μορφές του Τζιακομέττι μέχρι την arte povera. Στα έργα του βλέπουμε την επεξεργασία της δυναμικής και της αρμονίας των όγκων, της ενέργειας, της γεωμετρίας των σχημάτων και την οργάνωση όλων αυτών μέσα σε γλυπτικές συνθέσεις. Σε ορισμένα βλέπουμε την αρχή της αρχιτεκτονικής σύνθεσης και τον διάλογο των όγκων με τα κενά που διανοίγονται στο εσωτερικό ή στο ενδιάμεσο των πλαστικών μορφών, δηλαδή επιτυγχάνεται η πρόσκτηση του χώρου ως φόρμα. Αν σε αυτά προσθέσουμε την ευρηματικότητα θέματα και την κατασκευαστική αρτιότητα τότε μάλλον έχουμε να κάνουμε με μια ολοκληρωμένη καλλιτεχνική προσωπικότητα. Γι αυτό νομίζω ότι δεν πρέπει μόνο να τον προσέξουμε, αλλά επίσης να περιμένουμε απ αυτόν τη συνέχεια». Και ο κ. Τσοκόπουλος κατέληξε λέγοντας: «Όλα αυτά που αναφέρω δεν έχουν να κάνουν με την ερμηνεία των έργων αλλά με το αντικειμενικό τους υπόβαθρο. Η ερμηνεία είναι ανοιχτή και διαφοροποιείται ανάλογα με τις παραστάσεις, τις γνώσεις, την
ευαισθησία και τις ανάγκες κάθε δέκτη».
Πηγή:viotianet.gr/archives/43614
Σχόλια