8-6-2018
Το γάλα, η φέτα, ο αγώνας και η αγωνία των κτηνοτρόφων στην πατρίδα μας
Της Μυρτούς Λύκα, Προέδρου Κτηνοτρόφων Θεσπρωτίας, Αντιπροέδρου Πανελλήνιας Ένωσης Κτηνοτρόφων
06/06/2018
Ήταν άνοιξη του 2017 όταν, απρόσμενα, και χωρίς καμία προειδοποίηση, ξεκίνησαν για τους παραγωγούς – αιγοπροβατοτρόφους τα πρώτα ραβασάκια που μιλούσαν για μείωση της τιμής στο γάλα. Η δικαιολογία απλή. Τεράστια αποθέματα φέτας και χαμηλή τιμή στο εισαγόμενο γάλα. Εισαγόμενο γάλα; Στο άκουσμα και μόνο αυτής της λέξης όλοι μας γεμίζουμε ερωτήματα. Τι σχέση μπορεί να έχει το εισαγόμενο γάλα με τα αποθέματα φέτας; Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η κατοχύρωση της φέτας έγινε με κάποια κριτήρια και το πιο σημαντικό από αυτά είναι η προέλευση του γάλακτος. ΠΡΕΠΕΙ ΤΟ ΓΑΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ. Παρ' όλα αυτά, χωρίς πολλές διαμαρτυρίες, οι παραγωγοί αποδέχονται την μείωση των τιμών, ξεκινώντας με 1, 2 λεπτά κάτω. Οι εταιρείες τους εξήγησαν εξάλλου ότι είναι ο μόνος τρόπος να συνεχίσει η παραγωγή. Τους επόμενους μήνες οι μειώσεις συνεχίζονται φτάνοντας ένα χρόνο μετά, η τιμή του ενός ευρώ στο πρόβειο γάλα να φαντάζει άπιαστο όνειρο. Μπορεί η μέση τιμή να αγγίζει με το ζόρι τα 90 λεπτά ταυτόχρονα, όμως, βλέπουμε παραγωγούς να πληρώνονται στην εξευτελιστική τιμή των 64 λεπτών.
Η ζήτηση της φέτας στην παγκόσμια αγορά ανέρχεται σε 400.000 τόνους και η προσφορά αυτή τη στιγμή δεν αγγίζει ούτε το 1/3. Γιατί λοιπόν δημιουργούνται αποθέματα;
Το πρόβλημα δημιουργείται από τις αθρόες εισαγωγές γάλακτος και εξαιτίας του γεγονότος ότι ξένοι παράγοντες καπηλεύονται το όνομα φέτα πουλώντας κάθε λογής τυρί παράνομα στην αγορά. Η έλλειψη ελεγκτικού μηχανισμού είναι αυτή που ξεπουλάει το προϊόν και φέρνει στην ανεργία κάθε μέρα και περισσότερους ανθρώπους. Αντιμέτωποι με την χειρότερη κρίση γάλακτος στην ιστορία κτηνοτρόφοι εγκαταλείπουν, καθημερινά, το επάγγελμά τους ανήμποροι να κάνουν οτιδήποτε. Τι να κάνουν άλλωστε; Δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Είναι δουλειά της πολιτείας και του Υπουργείου να τους προστατέψει. Ένα Υπουργείο που για ακόμα μια φορά βλέπει τους ανθρώπους του στο χείλος του γκρεμού και δεν κάνει τίποτα για να βοηθήσει. Αντίθετα, όσο ο Υπουργός παίζει παιχνίδια εξουσίας, οι παραγωγοί καταστρέφονται με αποτέλεσμα να δημιουργείται επιπλέον φτώχεια στη χώρα. Κάποτε ήμασταν περήφανοι ως λαός για τα ντόπια αγνά τρόφιμα μας. Σε λίγο, δεν θα μπορούμε να ταΐσουμε τα παιδιά μας γιατί δεν θα υπάρχει κανένα προϊόν.
06/06/2018 Ήταν άνοιξη του 2017 όταν, απρόσμενα, και χωρίς καμία προειδοποίηση, ξεκίνησαν για τους παραγωγούς – αιγοπροβατοτρόφους τα πρώτα ραβασάκια που μιλούσαν για μείωση της τιμής στο γάλα. Η δικαιολογία απλή. Τεράστια αποθέματα φέτας και χαμηλή τιμή στο εισαγόμενο γάλα. Εισαγόμενο γάλα; Στο άκουσμα και μόνο αυτής της λέξης όλοι μας γεμίζουμε ερωτήματα. Τι σχέση μπορεί να έχει το εισαγόμενο γάλα με τα αποθέματα φέτας; Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η κατοχύρωση της φέτας έγινε με κάποια κριτήρια και το πιο σημαντικό από αυτά είναι η προέλευση του γάλακτος.
ΠΡΕΠΕΙ ΤΟ ΓΑΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ. Παρ' όλα αυτά, χωρίς πολλές διαμαρτυρίες, οι παραγωγοί αποδέχονται την μείωση των τιμών, ξεκινώντας με 1, 2 λεπτά κάτω. Οι εταιρείες τους εξήγησαν εξάλλου ότι είναι ο μόνος τρόπος να συνεχίσει η παραγωγή. Τους επόμενους μήνες οι μειώσεις συνεχίζονται φτάνοντας ένα χρόνο μετά, η τιμή του ενός ευρώ στο πρόβειο γάλα να φαντάζει άπιαστο όνειρο. Μπορεί η μέση τιμή να αγγίζει με το ζόρι τα 90 λεπτά ταυτόχρονα, όμως, βλέπουμε παραγωγούς να πληρώνονται στην εξευτελιστική τιμή των 64 λεπτών.
Η ζήτηση της φέτας στην παγκόσμια αγορά ανέρχεται σε 400.000 τόνους και η προσφορά αυτή τη στιγμή δεν αγγίζει ούτε το 1/3. Γιατί λοιπόν δημιουργούνται αποθέματα;
Το πρόβλημα δημιουργείται από τις αθρόες εισαγωγές γάλακτος και εξαιτίας του γεγονότος ότι ξένοι παράγοντες καπηλεύονται το όνομα φέτα πουλώντας κάθε λογής τυρί παράνομα στην αγορά. Η έλλειψη ελεγκτικού μηχανισμού είναι αυτή που ξεπουλάει το προϊόν και φέρνει στην ανεργία κάθε μέρα και περισσότερους ανθρώπους. Αντιμέτωποι με την χειρότερη κρίση γάλακτος στην ιστορία κτηνοτρόφοι εγκαταλείπουν, καθημερινά, το επάγγελμά τους ανήμποροι να κάνουν οτιδήποτε. Τι να κάνουν άλλωστε; Δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Είναι δουλειά της πολιτείας και του Υπουργείου να τους προστατέψει. Ένα Υπουργείο που για ακόμα μια φορά βλέπει τους ανθρώπους του στο χείλος του γκρεμού και δεν κάνει τίποτα για να βοηθήσει. Αντίθετα, όσο ο Υπουργός παίζει παιχνίδια εξουσίας, οι παραγωγοί καταστρέφονται με αποτέλεσμα να δημιουργείται επιπλέον φτώχεια στη χώρα. Κάποτε ήμασταν περήφανοι ως λαός για τα ντόπια αγνά τρόφιμα μας. Σε λίγο, δεν θα μπορούμε να ταΐσουμε τα παιδιά μας γιατί δεν θα υπάρχει κανένα προϊόν.
Πηγη:www.freedomtv.gr/post.php?p=104
Σχόλια